Tien jaar lang ben ik al bezig met schrijven, en in die tijd heb ik een merkwaardige tic ontwikkeld. Kreeg ik eerder de kriebels van bepaalde woorden, zoals kids bijvoorbeeld, tegenwoordig lees en hoor ik overal achterstevoren, ondersteboven geformuleerde zinnen. Echt waar. Spreekwoorden verhaspelen is tot daaraan toe. Die zijn vaak zo oubollig dat veel spreuken er zelfs van opknappen. Maar van een verkeerde zinsopbouw krijg ik jeuk!
Nog zoiets wat me triggert, is het ongepast gebruik van verkleinwoorden. Laatst was ik op een schoolreünie. Het leek wel of al mijn oud-klasgenoten afgesproken hadden mij te tergen. In elk verhaal dat voorbijkwam was er altijd wel iets klein, kleiner kleinst. Trouwens, met elke medeleerling ging het gewéldig. Alle huwelijken waren perfect, de kinderen fantástisch – "O, die van mij hebben zulke goede banen!" – en de menopauze en penopauze waren slechts kleine hobbeltjes. Dit riep bij mij twee vragen op: hebben mijn oud-klasgenoten een overvloed aan fantasie, of zijn ze gewoon wat losser met de waarheid? Een slagingspercentage van 100% klinkt wel heel bijzonder. Er was wel één groep die opvallend stil was; misschien dachten zij na het horen van al die succesverhalen: ik zwijg.
Enfin, tijdens de reclamecommercial die een van mijn jeugdvriendinnen afstak, merkte ik dat ze niet alleen alles verkleinde, alles was ook top. Ze had niet alleen een topbaan, topman, topkinderen maar ook een top BMW'tje waarmee ze graag ritjes maakte. Nadat alle toppers over tafel waren gerold rondde ze het gesprek af door te zeggen: ‘Even kijken waar mijn mannetje is.’ Nu heb ik haar eerder met hem zien lopen en ik kan u vertellen, 'tje' staat in dit verband zeker niet voor klein. Maakt mij verder niet uit, ieder leeft zijn eigen leven, maar om nou ‘tje’ te gebruiken …
Nu ik deze frustraties met je heb gedeeld, voel ik me een stuk beter. Geloof me, ik ben niet foutloos. Sterker nog, terwijl ik dit schrijf besef ik dat ik nog een afwijking heb, het stelselmatig verkeerd lezen van woorden. Zo las ik afgelopen week erectieleden, wat natuurlijk directieleden moest zijn. Van een promo aanbieding maakte ik een porno aanbieding – waar het hart vol van is... – en de naam Ethanasia jewelry, toverde ik om naar Euthanasie jewelry. Maar alle gekheid op een stokje, zullen we verkleinwoorden weer alleen gaan gebruiken als het onderwerp echt klein is?
© Sophie Dijkgraaff