Op de kaarten hangend aan mijn keukendeur staan de gebruikelijke wensen: een gelukkig en gezond en liefdevol en succesvol 2019. Toch jammer dat het versturen van Kerst- en nieuwjaarskaarten steeds minder in zwang is. Zo vlogen er eind 2018 weer minder mijn brievenbus in dan het jaar daarvoor. Teleurstellend want ondanks de bomenkap, het stijgende CO₂-gehalte, het bestaan van e-mail en WhatsApp wil ik in december graag ouderwets verrast worden met tastbare nieuwjaarswensen.

Een traditie die van mij wel een-twee-drie in het vreugdevuur kan worden opgestookt: het afknallen van vuurwerk. Er is de laatste dagen genoeg over geschreven. Auto’s die moedwillig in de fik worden gestoken met die rotzooi, hulpverleners en hulphonden die worden bestookt met rotjes en – het dieptepunt – twee vuurwerkdoden tijdens de nieuwjaarsnacht.

Mede op verzoek van de vier grote gemeenten (G4: Amsterdam, Den Haag, Rotterdam en Utrecht) publiceerde de Onderzoeksraad voor Veiligheid eind 2017 het rapport Veiligheidsrisico’s jaarwisseling. Daarin wordt onder andere gepleit voor een vuurwerkverbod. Helaas reageert het kabinet op dit rapport hetzelfde als op het eerder door artsen opgestelde Vuurwerkmanifest (2016); een verbod komt pas in beeld als alle andere maatregelen niet werken. Hoe koppig kun je zijn?

Neem alleen al de regeling met betrekking tot de aankoop en afsteektijd. Drie dagen zitten tussen deze tijdstippen. Drie dagen waarin men wel vuurwerk in huis mag hebben, maar niet mag afsteken, lijkt mij toch echt een gevalletje de kat op het spek binden. Geen vuurwerkgek die zich daar aan houdt. Nog zo’n briljant idee, een vuurwerkoverlastkliklijn. In mijn stad kun je per e-mail melden dat je vuurwerkoverlast ervaart. Zo jammer dat de vuurwerkbandieten juist op tijden werken dat de Handhavers voor de tv hangen …

Voor u me verslijt voor een zuurpruim die haar mening na alle feestpret nog even wil ventileren; dat is niet zo. Vuurwerk hoort net zo bij oud en nieuw als oliebollenkramen en postbezorgers met fietstassen vol nieuwjaarswensen. ’t Zou alleen wel fijn zijn als het geknal gecontroleerd plaatsvindt op vooraf aangewezen plekken. Daarom hoop ik dat de politiek de komende 359 dagen gebruikt om nog eens goed na te denken over het einde van 2019…
Trouwens, haast vergeten, ik wens u een gelukkig, gezond, liefdevol en vredig nieuwjaar toe!

Ps Om u gerust te stellen, alle nieuwjaarswensen eindigen keurig in de papierbak.

© Sophie Dijkgraaff

Wij maken op deze website gebruik van cookies. Een cookie is een eenvoudig klein bestandje dat met pagina’s van deze website wordt meegestuurd en door uw browser op uw harde schrijf van uw computer wordt opgeslagen.