Het staat al maanden in mijn agenda en bijna is het zover! Met volgepakte koffer – een vrouw moet kunnen kiezen nietwaar? – vlieg ik met Nina aanstaande zondag in alle vroegte naar het eiland dat bekend staat om zijn zon, zee en zuipparty’s! Overigens dat laatste hadden mijn grijze hersencellen al weggestopt in de lade: niet belangrijk. Het waren mijn verder uiterst lieve collega’s die me herinnerden aan de tv-serie die Kreta of beter Chersonissos deze reputatie bezorgde.
Direct nadat ik mijn reisbestemming bekend had gemaakt liepen de vrouwen hossend en ‘Sophie! Sophie!’ roepend door de koffiekamer. Prachtig vonden ze het. Alsof ik al een oude geit ben die niets van feesten moet hebben! Trouwens, op Kreta valt natuurlijk wel meer te doen dan hossen en klossen. Rondsnuffelend op internet las ik over de dorpen Koutouloufari en Piskopiano waar traditionele tavernes vúrrúkkúllúke olijven, feta, sardines en garides saganaki serveren. U snapt hierbij past alleen éna potíri retsína. Of twee…
Ja, u leest het goed. Samen met mijn vriendin heb ik me verdiept in de Griekse taal. Ingegeven door een belevenis op Zakynthos. Daar was ik lang geleden met mijn vriend en zijn vrienden. Dat doe ik echt nooit meer! De enige gespreksstof waar de heren warm voor liepen betrof: voetbal en auto’s. ’t Was allemaal zo slaapverwekkend dat ik op een avond de kapiteins achterliet om terug te keren naar mijn hotelkamer. Na een vlugge douche kroop ik onder de lakens. Al snel dommelde ik weg. Tot een vuist op de kamerdeur bonkte. In de veronderstelling dat mijn lief het geluid veroorzaakte trok ik, slechts gekleed in een minuscuul broekje, met een stevige ruk de deur open. ‘Kali nichta,’ begroette ik … een stokoude Griek.‘Sygnómi láthos domátio!’ was zijn antwoord. Tja, omdat ik toen niet wist wat hij zei heb ik me uren enorm lopen opwinden. Maar nu weet ik beter. Het was helemaal geen oneerbaar voorstel maar een keurig: ‘Sorry, verkeerde kamer.’
Afijn, vanaf volgende week zondag ga ik zes dagen in pauzestand met zon en zee. Of laat ik me toch verleiden tot feestzuipen?
©Sophie Dijkgraaff