Genietend van de voorjaarsvakantie kwamen er spontaan herinneringen aan eerdere vakanties in me op. Zo stapte ik afgelopen week terug in de tijd waardoor ik samen met een vriendin op Schiphol stond, klaar om te vertrekken naar Kreta. Trouwens, zo'n vliegreis levert altijd spanning bij mij op. Al weet ik dat volgens de statistieken vliegen veiliger is dan autorijden, je zult maar net in dat éne toestel stappen dat voorbestemd is zijn eindbestemming niet te halen. Toch zijn er altijd mensen die baas-boven-baas spelen. Zo zat er tijdens deze vlucht een stoere bouwvakker achter me die nog voor vertrek in huilen uitbarstte. Zijn vrouw vond dat zo amusant dat ze na het opstijgen bij elke luchtzak joelde: ‘Daar gaan we Willem.’ Als die twee nog samen zijn mag dat gerust een wonder genoemd worden.

Willem was, en hopelijk is, eigenaar van klusbedrijf TipTop, zo leerden we daags na het inchecken bij ons vakantieadres. Voor een redelijke prijs komt hij je huis weer helemaal up-to-date maken. ‘Moet je wel even contact opnemen met mijn vrouw, zij gaat over de agenda en de centjes!’ Om potentiële klanten aan te sporen tot dat contact strooide Willem met visitekaartjes. De naam van zijn opzichtster kwam ik pas aan de weet toen Willem zijn shirt uittrok om de alles verzinderende zon van Griekenland zijn huid te tonen. Rond zijn navel stond megagroot haar naam: Margreet, opgesierd hartjes. Verder was, en hopelijk ook nu weer is, Willem de trotse vader van Roelien en Marco, opa van Marco, Monique, Theo en Anja en eigenaar van hond Mickey, poes Mirabella en een naamloos konijn. Daarna kon er op het lichaam van Willem geen plaatje of letter meer bij, dus hopelijk was het gezin compleet.

Mocht je overwegen Willem als verbouwer in te schakelen moet ik je vooraf even waarschuwen, Willem beschikte tijdens de vakantie over een enorme dosis humor die hij als volleerd cabaretier te berde bracht. Flauwe humor was het wel. Zo belandde voor een verbouwing de hele keukeninventaris van Margreet in de kliko, omdat hij haar wens om de boel weg te doen wel erg letterlijk nam. De vraag van Margreet: ‘Breng je bord even naar de keuken,’ beantwoordde Willem door zijn bord nét over de drempel te zetten want tja, Margreet had niet gezegd: ‘Zet je bord even op het aanrecht.’ ’t Zijn enige verhalen om eens aan te horen, maar om met zo’n kerel samen te leven? Doodvermoeiend! Dus mocht dit paar nog samen zijn dan wens ik Margreet veel sterkte toe en vliegreizen vol luchtzakken. Kan zij weer lachen!

© Sophie Dijkgraaff

 

Wij maken op deze website gebruik van cookies. Een cookie is een eenvoudig klein bestandje dat met pagina’s van deze website wordt meegestuurd en door uw browser op uw harde schrijf van uw computer wordt opgeslagen.