“Verdikkeme, ik word helemaal simpel van dat gezeur. Alsof een paar rimpels zo erg zijn. Komt er in het winkelcentrum zo’n jong ding op me af om de zoveelste wondercrème aan te bevelen: ’Uw rimpels verdwijnen gegarandeerd voor 80%.’ Dat vind ik dan toch weer karig. Maak dan gelijk een smeermiddel dat de hele boel superglad trekt.” Mijn vriendin reageert slechts met het uitschoppen van haar schoenen. Ze weet als ik op dreef ben, is er geen stoppen meer aan.
Dus op volle toeren vervolg ik: “En er moet ook steeds meer bespreekbaar worden. Urineverlies, seks na je 50e. Over dat laatste stond een column in een of ander blad dat ik bij de tandarts inzag. Een en al kommer en kwel. Nog even dan kun je na je 50e beter in je kist gaan liggen. Alleen als het om werk gaat, dan ben je opeens weer een jonge blom die nog járen meekan.” Nina schuift onderuit op haar tuinstoel – “Wat is het heet!” – en zet haar zonnebril op. Wil ik me eens lekker beklagen luistert mijn hartsvriendin niet.
“Heb jij dan nergens last van? Jij bent tenslotte nog een paar jaar ouder.” Probeer ik het gesprek weer aan te slingeren.
“Nee. Nou ja, ik raak vaak dingen kwijt, maar heeft dat met leeftijd te maken?”
“Ik denk het niet. Ik ben al mijn hele leven vergeetachtig. En de seks?”
“Hè Sophie, ik heb dorst. Jij ook wat?”
“Nou ja, ik dacht twee meiden onder elkaar… Doe maar Cola.”
Even later krijg ik een heerlijk koel blikje Cola aangereikt. Nina rolt ter verkoeling een flesje water over haar wangen waarna we verdergaan met zonnebaden. Het leven is mooi deze dinsdagmiddag, zo stel ik vast.
“Gadverdamme Sophie! Wat is dit?”
Had ik het al warm, na deze kreet loopt mijn lichaamstemperatuur in een paar seconden zover op dat het zweet van mijn voorhoofd af gutst. Spontaan valt mijn zonnebril van mijn neus en dan zie ik het.
Nina heeft gedronken uit een flesje waarin mijn schat afgelopen week een restje schoonmaakazijn heeft gegoten en dat flesje was ik … kwijt.
Ps. Met Nina gaat het prima, dat u zich geen zorgen maakt.
©Sophie Dijkgraaff