Hebt u al kennis gemaakt met de Amerikaanse Grumpy Cat? Nee? Dan bent u te laat maar laat ik u even bijpraten. Grumpy Cat, alias voor Tadar Sauce, was een wereldberoemde Amerikaanse poes met een, zoals de bijnaam al doet vermoeden, uiterst chagrijnig koppie. Maar ook chagrijnig kijken heeft zo zijn voordelen. Nadat de eigenares een foto van de poes op Instagram plaatste, liep haar banksaldo net zo hard op als het aantal volgers: miljoenen! Jammer genoeg komt aan alles een einde. Begin dit jaar liep Grumpy Cat een blaasontsteking op waardoor ze op veel te jonge leeftijd in de kattenhemel arriveerde. Zo’n hemel bestaat vast. Als wij mensen hem kunnen verdienen dan deze enigszins eigenzinnige wezens, trouwer dan mensen, zeker ook.
Onder de miljoenen poezenfans is er een groep mensen die wel dol zijn op deze viervoeters, maar niets weten over hoe deze dierensoort zich voortplant. Vermoedelijk gaan ze ervan uit dat er ergens een kloonfabriek staat waar kittens uitrollen. Dat is natuurlijk niet zo. Moederpoes heeft gewoon voortplantingsorganen. Vaderkat ook. Hoe dan ook, deze categorie van de mensheid heeft een nieuwe trend gezet: kittens dumpen bij het huisvuil. Afgelopen week luidde De Dierenbescherming de noodklok nadat ze een stel uitgedroogde en uitgehongerde jonge kittens in een met duct tape dichtgeplakte doos vonden, naast een vuilcontainer. Bij een buitentemperatuur van 35 graden. En, het is een trieste constatering, dit was niet de eerste melding en ook zeker niet de laatste.
Na het lezen van zulke nieuwsberichten slaat uit boosheid mijn fantasie direct op hol. Zo zie ik beelden van het voorportaal bij de hemelpoort waar Petrus de komst van deze dierenbeulen afwacht. Achter hem staat een groot ANWB-bord. Rechtdoor is richting paradijs. Bij aankomst van een beul wijst de hemelbewaarder naar links. Bij een muur van stoom staan de helpers van Petrus. Rustig pakken ze een doos en een rol duct tape …
Laat er alstublieft zo’n strafkamp bestaan.
©Sophie Dijkgraaff