Het terugkijken op de afgelopen periode is begonnen. Dat gaat bij mij vanzelf. Zodra de voorbereidingen voor de eindejaarsfeesten starten – valt voor mij reuze mee, ik ben alle dagen buitenshuis – produceert mijn brein terugblikfilmpjes. Zo van, hé weet je dit nog? Wonderlijk! Waar bevindt deze filmapparatuur zich onder mijn hersenpan? Ook opzienbarend, het ding hapert nooit. In een flits spring ik van 2019 naar 2007, 1999 en zo verder terug tot ik – ZOEF! – weer in het hier en nu ben.

‘Wilt u de bij ons bekende gegevens gebruiken?’

Het afgelopen jaar was voor mij gemiddeld genomen een goed jaar. De hoogtepunten: mijn vakantie op Kreta, het hervinden van mijn financiële zekerheid en de viering van mijn 55e verjaardag – HOERA!HOERA!HOERA! Nooit gedacht zó oud te worden!

En dan de dieptepunten … Ach, waar zou ik over zeuren. Al met al vielen die héél erg mee. Trouwens, met Nederland gaat het ook goed. Volgens de politici. Zo maakte Rutte zelfs bezwaar tegen de term armoede “omdat dat klinkt alsof we in een situatie zitten waar ontwikkelingshulp nodig is”. Hallo Mark, natuurlijk zijn we geen ontwikkelingsland maar volgens het CPB leeft 5,3 procent van de Nederlandse bevolking wél in armoede. Vind ik nog best veel voor een van de rijkste landen op aarde. Nog treuriger is het dat een deel van deze armoede veroorzaakt werd door onze Belastingdienst. U weet wel, de ‘toeslagenfraude’. Hopelijk worden de ouders die fout zijn beoordeeld op tijd gecompenseerd en gaan ze na alle ellende een mooie kerst tegemoet.

 

Na dit debacle lijkt het erop dat de Belastingdienst een nieuwe doelgroep zoekt om bezig te blijven. Tenminste, die conclusie trok ik nadat ik bericht ontving met de mededeling dat – HO!HO!HO! – mijn hypotheekaftrek wordt beëindigd. Geen afbouw, gewoon in een keer: STOP! Reden? De instantie weet niet of ik werk. Hoe kan dat? Alle informatiesystemen over burgers zijn toch gekoppeld? Mijn werkgever draagt toch alle salarisinhoudingen netjes af? Dus, hoezo? Wat blijkt, stiekem weten ze het wel. Daar kwam ik achter tijdens het invullen van mijn voorlopige aanslag 2020. ‘Wilt u de bij ons bekende gegevens gebruiken?’ Tja, makkelijker konden ze het niet maken.

Genoeg gemopper. Als ik alle verhalen over de Belastingdienst lees en hoor zal ook deze kwestie vast worden opgelost. Zit ik volgend jaar rond deze tijd gewoon in hetzelfde huis, aan dezelfde tafel, de laatste column van 2020 te tikken. Vertel ik u wederom over mijn hoogtepunten – vakantie Kos?– die de dieptepunten doen verbleken. En wens ik u tot slot, net als nu, fijne kerstdagen en een gezellige jaarwisseling toe!

© Sophie Dijkgraaff

Wij maken op deze website gebruik van cookies. Een cookie is een eenvoudig klein bestandje dat met pagina’s van deze website wordt meegestuurd en door uw browser op uw harde schrijf van uw computer wordt opgeslagen.