Voor me stond een godenmaal – spaghetti alla Carbonara met héél veel spekjes. Als je net als ik een koolhydraatarm dieet volgt vanwege diabetes, zó fout. Het enige excuus dat ik kan aanvoeren is dat ik samen met Nina uit eten was, bij, zoals je al geraden hebt, de Italiaan.
Alsof ik uitgehongerd was draaide ik de slierten met de goddelijke saus om mijn vork. Vur-ruk-kul-luk! Aan de geluiden te horen viel het eten van mijn vriendin ook in de smaak. ‘Zeg, deze pizzeria lijkt wel een beetje op dat restaurant van tv,’ zei ze nadat ze de hap van haar Spezzatino di manzo met zacht gekreun had doorgeslikt. Meteen streepte ik in mijn hoofd alle eetgelegenheden af die ik op de buis gezien heb. Bingo! Ze bedoelde het restaurant waar First Dates wordt opgenomen.
Vreselijk! Nee, niet Denice Dest of barman Victor Abeln, al ga ik persoonlijk toch voor de gastheer uit de originele Engelse versie Fred Sirieix. Zijn Franse tongval is zó sexy! ’t Is die pijnlijke eindscène die regelmatig volgt nadat de rekening, in een schattig geldkistje met snoephartjes, gepresenteerd wordt. Dan voel ik direct plaatsvervangende schaamte opkomen.
Dat tafereel ontpopt zich ongeveer zo.
Man opent doosje, pakt de rekening, trekt zijn portemonnee.
Vanaf de overkant van de tafel rolt de vraag: ‘Splitten?’, zijn kant op.
Even kijkt de man op. Delen hoeft van hem niet.
Als blijk van welwillendheid biedt de tafelpartner nogmaals aan de rekening te splitten.
Zijn antwoord is klip-en-klaar: ‘Nee.’
‘Weet je het zeker?’ zeurt het dinergezelschap verder. Tjonge jonge, mens, pak je knip, split, of doe eens gek, betaal de hele rekening! We leven toch in het woke-tijdperk? Waar is je zelfrespect? En weet je wat helemaal erg is, dat zo’n man, na de pin-piep, meestal alleen huiswaarts keert. Want, zo verzucht de tafeldame: ‘Hij was mijn type niet. Dat voelde ik direct.’
Terwijl ik deze gedachten deelde met Nina hadden we ons eten opgesmikkeld. In het midden van de tafel stond geen schatkistje maar een schoteltje waarop een rekening en pepermuntjes. Nina pakte haar creditcard. ‘Dit keer betaal ik’, zei ze resoluut. Zo fijn, uit eten met je hartsvriendin. ’t Geeft nooit gedoe.
©Sophie Dijkgraaff