Gisteren las ik een bucketlist van een onbekende. Er stonden allemaal waaghalzerijen op die ik nooit zou durven uitvoeren: parachute springen, diepzeeduiken, abseilen. Onderaan de lijst stond een wens die ik deelde, alleen op vakantie gaan. Als jong volwassene ging mijn vriendin altijd mee op reis. Daarna wisselde het reisgezelschap tussen mijn vriendin of een liefde. Geprikkeld door de wensenlijst dacht ik na over een soloreis naar Griekenland. Lekker slenteren door de straten van Athene. De Akropolis beklimmen of met de veerboot een paar eilanden bezoeken. Ideeën te over.

Voordat ik de reiskoffers kon inpakken waren er nog twee hobbels te nemen. De eerste hobbel, mijn vriend vertellen over mijn vakantieplannen. Ik verwachtte niet dat hij me ging dwarsbomen, toch had ik me als een slimme meid voorbereid op eventuele weerstand. Volgens internet 'experts' zou onze liefde, door elkaar te missen, alleen maar groeien. Daarnaast, in mijn uppie reizen zou mijn zelfvertrouwen vergroten en, ook niet geheel onbelangrijk, ons liefdesleven kon rekenen op een flinke booster! Ik was ervan overtuigd dat hij na deze argumentatie zijn bezorgdheid zou laten varen en de woorden: 'Liever niet,' zou inslikken.

Tweede hobbel. Griekenland is mij vertrouwd genoeg om alleen doorheen te reizen toch wilde ik een mooi hotel als uitvalsbasis. Aan de zee, met genoeg mogelijkheden interessante uitstapjes te maken en op loopafstand van tavernes. Ik kon de smaak van garides saganaki en Retsina haast proeven. Zo'n gastenverblijf binnen mijn budget vinden viel niet mee. Er waren wel genoeg hotels die qua locatie in aanmerking kwamen, echter ik schrok me een hoedje van de gigantische éénpersoonskamertoeslagen die werden berekend. Echt, soms liep deze toeslag op tot honderd procent! Niet normaal toch? Zijn deze hoteleigenaren niet op de hoogte dat de groep alleenstaanden groeit? Dat zij de potentiële klanten van morgen zijn?

Enfin, gisteren las ik een bucketlist van een onbekende. Het leverde mooie dagdromen op. Zittend op de bank zag ik het Griekse landschap voorbij trekken, proefde ik bijna het zalige Griekse eten. Het enige wat me vandaag te doen staat is mijn argumenten aanpassen zodat mijn liefde meegaat op avontuur. Want een hotelier spekken met één voor de prijs van twee... ik ben toch niet gek!

© Sophie Dijkgraaff

 

Wij maken op deze website gebruik van cookies. Een cookie is een eenvoudig klein bestandje dat met pagina’s van deze website wordt meegestuurd en door uw browser op uw harde schrijf van uw computer wordt opgeslagen.