Voorjaarsgeluk

Weet je wat ik zo fijn vind aan thuiswerken? Dat ik extra kan genieten van de bloembollen die opkomen in mijn balkonbakken. Helaas zijn het er dit jaar niet veel, alleen de blauwe druifjes doen het goed; de sneeuwklokjes en narcissen laten het afweten. Best jammer, want van kleins af aan ben ik dol op de bloemetjes van voorjaarsbloemen.

Mijn moeder hield ook van narcissen. Zodra de lentebloemen te koop waren werden er bosjes gekocht om de woonkamer op te fleuren. Door haar liefde voor de trompetbloem maakte mijn zus en ik een avontuur mee dat ik nooit ben vergeten. Ik moet een jaar of vijf zijn geweest, mijn zus twee jaar ouder. Dagelijks trokken we samen op. Voor de goede orde, nu doen we ook nog veel samen, alleen niet meer elke dag. Mijn zus is vanwege de liefde in een andere stad gaan wonen. Enfin, als we samen buiten gingen spelen trokken we vaak naar het stadspark in Rotterdam-Noord. Daar ontmoetten we vriendinnetjes waarmee we meestal als aapjes aan de klimrekken slingerden. Op een mooie voorjaarsdag gingen we eveneens naar het park. Middenin het grasveld stonden honderden narcissen te pronken met de schoonheid die Moeder Natuur ze had toebedeeld. Omdat onze vriendinnetjes op zich lieten wachten besloot mijn zus de tijd te doden met het uitvoeren van een briljant idee.

Voor ik er goed en wel erg in had stond ze aan de rand van het bloemenveld narcissen te plukken. 'Kom Sophie, nemen we ze mee voor mama!' Eerlijk gezegd had ik geen aansporing nodig. Wat zou mijn moeder straks blij zijn! Dat droombeeld werd woest verstoord. Net nadat ik twee steeltjes gebroken had schrokken we beiden op: 'Hé, wat zijn jullie aan het doen!' Opkijkend zagen wij een hėėl boze vrouw, type Eucalypta. Nou ja, dat kan ik in al die jaren zelf verzonnen hebben, in ieder geval dat boos klopt wel. Mijn zus en ik stamelden dat we onze moeder wilde verrassen. Daar had de heks geen boodschap aan. Met een gebalde vuist liep ze op ons af en wij... Nog nooit zijn wij zó hard naar huis gehold, waarbij ik en passant over een straatsteen struikelde, zodat ik thuis kwam met twee geknakte bloemen, één kapotte knie en een waterval aan dikke tranen.

Afgelopen week kwam mijn vriendin langs. Omdat ze wist van mijn falende bollenveld had ze een boeketje schattige hoepelroknarcisjes bij zich. Keurig geplukt uit eigen tuin. Zo kan ik tijdens het thuiswerken toch nog genieten van een bosje voorjaarsgeluk!