Hittegolf

“Wat ben je toch ook een kl......!”, raasde de vrouw. In de vijver, grenzend aan mijn balkon, zag ik hoe de vrouw in een kano ronddreef, samen met haar man. Hoe het stel het ook probeerde, ze konden de kant van de vijver niet bereiken. Ik nam nog een slok van mijn gin-tonic en keek toe hoe het schouwspel zich ontvouwde.

Wat is dat toch? Zodra het een paar dagen warm is krijgen mensen korte lontjes en staan relaties op springen. Zo vertelde ik eerder over een ander gezellige echtpaar dat elkaar, eveneens in mijn vijver, uitschold nadat het mannelijke deel van het duo de stilgevallen motor van hun rubberboot niet meer gestart kreeg. Natuurlijk gaf de vrouw goed advies, alleen manlief zat daar totáál niet op te wachten. Hij werd alleen maar razender. En dat bij vijfendertig graden, is niet verstandig.

Het woord “kl......”, brengt me nog verder terug in de tijd. Jaren geleden zat ik met mijn vriend ergens op een terrasje aan de waterkant. Wij zijn dol op alles wat met varen te maken heeft, dus de middag was hoe dan ook goed besteed. Elke voorbijkomende boot werd door ons gekeurd. Bij hele mooie exemplaren droomden we van verre bestemmingen waar wij met zo'n superjacht naartoe zouden varen. Enfin, in de buurt van ons terras, was een afmeerplaats voor boten. Pontificaal stond daar een auto met er achter een trailer waarop een sloep lag. Achter de auto kwam een flinke rookwolk vandaan. Waarom staat die man zo te gassen?, dacht ik. De bedoeling was natuurlijk dat hij de trailer achteruit het water in zou rijden, de boot zou lossen, trailer en auto zou parkeren waarna (eindelijk!) een heerlijk dagje op het water dobberen kon beginnen. Toekijkend besefte ik ineens dat de man zich in een penibele situatie bevond. Nadat de trailer met boot in het water was gezet, zakte de auto nog steeds naar het kanaal toe. Gelukkig was er ook dit keer weer een vrouw die advies gaf.

“Je moet vooruit Harry, jij gaat achteruit!”
“Mens ik ben bezig maar dat pokkeding wil niet.”
“Kl......, je rijdt het water in!”
“Houdt je bek mens, hij gaat niet vooruit!”

Naast me hoorde ik mijn vriend mompelen: “Die helling is te steil en de trailer met boot te zwaar.”
Terwijl ik een imitatie van Johan Cruijff weggaf en antwoordde: "Dat is logisch", zagen we hoe de auto langzaam maar onverbiddelijk het water ingleed. Het geraas dat daarna volgde, laat ik bewust achterwege, anders eindigt deze column met louter puntjes. Dat staat niet mooi. Wel hoop ik dat de hittegolf die ons land teistert, snel voorbij is voordat ik opnieuw verslag van oververhitte romantische avonturen met bootjes moet doen.