De aanloop naar H's vertrek bracht totale chaos in mijn huis. Ik sleepte met tassen en kratten, terwijl ik me verwonderde over de hoeveelheid spullen die een mens kan vergaren. Stapels cd's torenden hoog op, wachtend om uitgezocht te worden. In de muziekberg vond ik namen van Franse zangers en het magische geluid van Mikis Theodorakis, die met zijn Griekse tunes me uit de somberste momenten kan trekken.
Na het afronden van deze rommelige klus keek ik met een zweem van nostalgie terug op de allereerste ontmoeting met H. Ik was toen onmiddellijk betoverd. Zijn gestroomlijnde vormen, zijn onweerstaanbare 'derrière' – hij was gewoonweg mijn type. We hebben mooie jaren samen doorgebracht, reizend en avonturen belevend. Herinneringen aan de betoverende kerstmarkt in Münster, gezellig winkelen in Aken, het bezoek aan de prachtige citadel van Namen en de Grand-Place in het centrum van Brussel flitsten door mijn hoofd. Onze laatste reis was afgelopen zomer, toen we Charleville-Mézières bezochten, een tussenstop maakten bij brasserie "Chez George" (gelezen?) en de rustplaats van de beroemde Franse dichter Arthur Rimbaud in Cimetière de Charleville-Mézières aandeden.
Het geruststellende was dat ik me tijdens deze reizen nergens zorgen over hoefde te maken. H kende moeiteloos overal de weg. En nu is het moment van afscheid nabij. De Fransen zeggen zo treffend: partir c'est mourir un peu. En dat is precies hoe het voelt. Ook al weet ik rationeel dat dit de beste stap is, het voelt anders. Bij onze definitieve scheiding zal ik H zeggen dat ik altijd aan hem zal blijven denken. Dat ik dankbaar ben voor het feit dat hij er altijd voor me was, me warmte gaf wanneer ik het nodig had en me geduldig de weg wees. O ja, er zal zeker een traantje rollen en misschien, met wat verbeelding, zie ik hem weemoedig terugkijken.
Op die manier zal ik dit hoofdstuk afsluiten, een beetje met een brok in de keel, maar vooral met een flinke dosis dankbaarheid. Ik denk maar zo, het is net zoals het einde van een bingewaardige serie op Netflix, er staat altijd weer een nieuwe klaar om gebinged te worden. Zo staat morgen mijn nieuwe sidekick, A, op zijn glimmende sportvelgen paraat om met mij nieuwe avonturen aan te gaan. Ik kijk uit naar het nieuwe chapiter in mijn reisboek.
© Sophie Dijkgraaff