Leesplezier

Heerlijk vind ik het: wegdromen in een andere wereld. Gewoon een boek openslaan en mijn hersens beelden laten verzinnen bij het avontuur dat verteld wordt. Vaak is er dan ook niets zo teleurstellends als de verfilming van een boek. Want tovert mijn fantasie al lezend bij een personage een lang, knap en uiterst galant beeld, is-tie in de film ineens een smurf met rotte tanden.

Smullen bij Brownies & downieS

Dat mijn verbeeldingskracht altijd in staat is bijpassende beelden bij een verhaal op te roepen heb ik trouwens rond mijn 16^e ontdekt. Daarvoor was ik wel zo’n stiekeme onder-de-deken-lezer. Meestal waren dat strips waar mijn ouders rode oortjes van kregen. En zij niet alleen.
Boeken zonder plaatjes, tegenwoordig allemaal aangeduid als literatuur omdat dat zo lekker verkoopt, kwamen pas aan bod tijdens het voortgezet onderwijs. Voornamelijk Duitse boeken, noodzakelijk om die taal in één jaar perfect te leren lezen en schrijven. Gelukkig kon ik alle lesstof over ringel s’en en naamvallen onthouden en zo op het hoogste niveau slagen. Zó fijn! En daarom zó jammer dat ik pas jaren later de gelegenheid kreeg met mijn kennis te pronken. Helaas was ik toen het meeste vergeten. Het lukte me nog net om bij de bakker een geschnittenes Brot te bestellen. Enfin, mijn leescarrière is dus op gang gekomen door inmenging van mijn leraar Duits. Hij hanteerde geen verplichte leeslijsten, maar liet ons zelf verhalen uitzoeken die ons aanspraken. Zo maakte ik kennis met vertellingen van Thomass Mann, Franz Kafka en Uwe Johnson om daarna over te stappen op de boeken van de Campert’s en Wieringa’s uit het Nederlandse boekenaanbod. Intussen staat mijn boekenkast mudvol waardoor ik een regelmatige bezoeker van de bibliotheek bij de Koperwiek ben geworden. Lekker rondneuzen tussen wat daar staat, nieuwe inspiratie opdoen en mezelf trakteren op de lekkernijen van het inpandige restaurant Brownies & downieS. Ik kan het u aanbevelen!