Daar stonden mijn zus en ik dan, klaar voor een avontuurlijke tuinreis naar het pittoreske Münster. Gewapend met onze paraplu's en regenjassen tegen de dreigende wolken, stapten we vol goede moed in de bus op station Amersfoort. De volgende groep tuinliefhebbers zou in Barneveld opstappen, waarna we via Zwolle aan de reis konden beginnen.
In Barneveld liepen we flinke vertraging op – de chauffeur miste een afslag en zodoende belandden we op een fietspad. Zie je het voor je? Een touringcar die over een fietspad racet, op zoek naar de juiste weg en het volgende vertrekpunt. Ik vrees dat iedereen in Barneveld het er ondertussen over heeft. Enfin, eenmaal bij de opstapplaats aangekomen ontbrak er een instapper; die was verdwaald. Uiteindelijk kwam alles goed. Nou ja, bijna. Net nadat de touringcarchauffeur het gaspedaal had ingedrukt werd de reis opnieuw opgeschort; een tuinfanaat was haar telefoon kwijt. Even dacht ik dat we nooit in Münster zouden aankomen, maar we lieten ons niet kisten. De chauffeur wisselde het gaspedaal om voor het rempedaal, waarna het zoeken begon; de bagageruimte werd leeggehaald, evenals de tassen, jaszakken, opnieuw de tassen en ja, gevonden! Na al die hobbels en omwegen slaagden we er eindelijk in om aan onze tuinreis te beginnen.
Na Zwolle zoefden we direct door naar onze plaats van bestemming. Onderweg werden we getrakteerd op fikse regenbuien en grappen van de reisleider, die overduidelijk een verborgen talent had als komiek. Later bleek hij ook nog eens een lopende botanische encyclopedie te zijn. We kregen bij elke boom of plant die we passeerden te horen: "Beste mensen", gevolgd door een uitgebreide uitleg over de standplaats, bloeitijd en het snoeien in het voor- of najaar. Na aankomst in het hotel tolde mijn hoofd van alle informatie.
In totaal bezochten we vier tuinen in drie dagen, allemaal even prachtig en even nat. De regen was onze vaste metgezel. In de botanische tuin van Münster, een oase van rust en sereniteit, bood het overdekte gedeelte van de tuin beschutting tegen de nattigheid. Samen met mijn zus dwaalde ik door de plantenkassen waar we zeldzame planten en bloemen uit alle hoeken van de wereld bewonderden. Intussen trommelden de druppels op het glazen dak.
Ondanks de uitdagingen die de regen met zich meebracht, was het leuk om de tuinen rondom en in Münster te verkennen. Dankzij een vleugje humor en een gezonde dosis doorzettingsvermogen genoten we van elk moment. Voldaan keerden we van onze tuinreis terug met kostbare herinneringen en tassen vol plantjes. Toch, bij de volgende tuinvakantie hoop ik dat we onze paraplu’s kunnen gebruiken als schaduwdoek in plaats van regenbescherming!
©Sophie Dijkgraaff