De zomervakantie lonkt alweer. Dat betekent dat ik driftig aan het surfen ben op het web om mijn reisplannen te maken. Terwijl ik dat doe, dwarrelen herinneringen aan eerdere reizen speels door mijn gedachten. Zo herleefde ik laatst het moment dat ik met een vriendin op Schiphol stond, klaar om naar Kreta te vertrekken. Vliegen brengt altijd een mix van opwinding en zenuwen met zich mee. Hoewel de statistieken beweren dat het veiliger is dan autorijden, blijft er altijd dat kleine stemmetje in mijn hoofd dat zich afvraagt: wat als ik nou net in dat ene vliegtuig zit dat het niet haalt?
Het zijn niet alleen de gedachten die het spannend maken; soms zijn het juist de mensen om je heen. Tijdens deze vlucht zat er bijvoorbeeld een stoere bouwvakker achter me die nog voor het opstijgen in tranen uitbarstte. Zijn vrouw vond dat zo grappig dat ze bij elke luchtzak tijdens de vlucht riep: "Daar gaan we, Willem!" Als die twee nog bij elkaar zijn, is dat absoluut een wonder te noemen.
Willem was – en hopelijk is – eigenaar van klusbedrijf TipTop. Dat ontdekten we de dag nadat we bij ons vakantieadres waren ingecheckt. Voor een prikkie tovert hij elk huis om tot een waar paradijsje. Om zijn klusimperium te promoten, strooide hij met visitekaartjes alsof het confetti was. Bij elk kaartje dat van eigenaar wisselde, klonk steevast de opmerking: "Moet je wel even contact opnemen met mijn vrouw, zij regelt de agenda en de financiën!" De naam van de opzichtster ontdekte ik pas nadat Willem zijn shirt uittrok om de alles verzinderende zon van Griekenland zijn huid te tonen. Rond zijn navel stond in megagrote letters: Margreet, compleet met hartjes. Verder was – en hopelijk ook nu weer is – Willem de trotse vader van Roelien en Marco, opa van Peter, Monique, Theo en Anja, baasje van hond Mickey, poes Mirabella en een naamloos konijn. Na al die tatoeages was er geen plekje over op Willem, dus hopelijk was het gezin compleet.
Mocht je overwegen Willem als verbouwer in te schakelen, dan toch even een waarschuwing. Tijdens de vakantie bleek hij namelijk een grote dosis humor te hebben, die hij als een volleerd cabaretier te berde bracht. Flauwe humor, dat wel. Laat ik een voorbeeld geven. Toen Margreet bijvoorbeeld vroeg: “Breng je bord even naar de keuken,” zette Willem zijn bord nét over de drempel. Margreet had immers niet gezegd: “Zet je bord op het aanrecht.” Grappig om te horen, die verhalen, maar om met zo’n kerel samen te leven? Doodvermoeiend! Dus als dit stel nog steeds bij elkaar is, wens ik Margreet sterkte en vliegreizen vol luchtzakken toe. Kan zij weer lachen!
© Sophie Dijkgraaff