“Dat is leuk!”, zei mijn vriend toen ik hem vertelde een middag te gaan winkelen met mijn vriendin. Binnenkort heb ik een bruiloft en daar moet voor gewinkeld worden, hi-ha-ho! “Weet je wat je doet Sophie, maak een lijstje met klusjes die je gedaan wilt hebben, ga ik die dag aan de slag. Kan ik lekker mijn gang gaan zonder dat jij op mijn vingers kijkt.” Glimlachend kaatste ik de bal terug: “Als jij niet zo'n last had van uitstelgedrag kreeg je inderdaad een lijstjé, nu wordt het een lijst.”
De klussenlijst op het aanrecht achterlatend, trok ik afgelopen vrijdag de deur achter me dicht. Tegen de wind in trapte ik naar de metrohalte vanwaar ik samen met Nina verder zou reizen. Onderweg kon ik het niet laten, snel appte ik mijn vriend: “Heb je de lijst gevonden?” Het duurde even voordat ik een bericht terug kreeg: “Zeker dame, ik ben al druk bezig.” Er achteraan stonden zo'n beetje alle gereedschapsicoontjes die uitgevonden zijn: een hamer, zaag, schroevendraaier, moersleutel en een ladder. Klusgerei die hij niet nodig had. Wat mijn vriend nodig had om de karweitjes uit te voeren waren: een mesje, kit inclusief spuit, een keukenlampje en een gasdrukveer voor het keukenkastje.
Even later werden mijn gedachten afgeleid van de klussen die thuis werden geklaard. In elke winkel die ik samen met Nina bezocht hing wel een kledingstuk dat ik wilde hebben. Helaas was mijn budget daar niet toereikend genoeg voor. Na een rondje kijken, kijken, niet kopen gingen we terug naar de eerste modewinkel die we bezochten, om daar de eerste jurk die ik gepast had te kopen. Blij dat onze missie geslaagd was genoten we op een terras bij de Nieuwe Maas van de zon en een dik verdiende Pornstar Martini.
Nadat ik op het metrostation afscheid had genomen van mijn vriendin zoefde ik met een hart vol verwachting naar huis. “Hé lieverd, ik ben er weer. Is alles gelukt?” Hangend op de bank trof ik mijn vriend in standje ik-doe-niets-meer. “Tuurlijk, had je daar geen vertrouwen in?” “Tuurlijk wel”, antwoordde ik en drukte een kus op zijn mond. En toen zag ik ineens waarom mijn vriend het icoontje van een zaag had geappt. “Ja, dat stond niet op je lijstje, maar je wilde de boom toch gesnoeid hebben?” Om mezelf ervan te overtuigen dat wat ik zag echt waar was, keek ik opnieuw naar buiten. Van de olijfboom, die voor mijn vertrek nog een mooie kroon had, was weinig over. “Ik geloof dat je toch beter kunt klussen als ik je op de vingers kijk...”
© Sophie Dijkgraaff