Elk stukje grond was precies één bij anderhalve meter, keurig aangelegd als een kleurige lappendeken. Daarna kwamen de schooltuintjes, die er beduidend minder mooi uitzagen. Om daar te komen, liep ik over een recht pad, langs paaltjes met kranen en boswachtersgroene tuingieters. Aan het einde lag mijn stukje Rotterdam.

Was ik meteen betoverd door mijn stukje natuur? Ik kan het me niet herinneren. Het enige wat me bijbleef was hoe identiek alle schooltuintjes waren. Dat kwam doordat mijn klasgenoten exact dezelfde zaadjes kregen om hun stukje grond te beplanten: wortels, bieten, sla en sterrenkers. Die laatste was bedoeld om onze tuintjes een persoonlijk tintje te geven. Eerst krasten we met een stok onze namen in de aarde en daarna strooiden we de zaadjes in het geultje. Mijn naam was te lang, dus werd het 'Soof'. Het bleek al snel dat de plantenwereld zo zijn eigen humor heeft. Nadat de sterrenkers was opgekomen stond er tot hilariteit van mijn medeschooltuinders geen Soof maar ‘Sof’.

Ondanks deze misser, heb ik toch het tuinvirus opgelopen. Nadat de tijd van de schooltuintjes voorbij was, bleef ik met mijn vader tuinieren op een volkstuinencomplex. We breidden de variëteit aan groenten uit en creëerden een mooie bloemenborder van geurende rozen, guldenroedes en hortensia's, omringd met paars-witte sleutelbloemen. Onder het toeziend oog van mijn moeder, die bij gebrek aan tuinambities de damesbladen doorspitte, werkten mijn vader en ik elk weekend met plezier om alle planten te vertroetelen.

Nu ben ik een balkontuinder. Anders, maar niet zonder charme. Het enige wat ik mis, is het gevoel van met mijn handen in de aarde woelen. Vorige week gleed mijn favoriete tuinmagazine, Gardeners' World, in de brievenbus. Op de cover las ik: "Nieuw jaar, frisse start!" Die woorden gaven me de kriebels. Een nieuw tuinjaar, of in mijn geval, een nieuw balkonjaar, betekent dat de dagen langer worden. Binnenkort kan ik weer zomerbollen planten, kruiden zaaien. Het voelt zoals destijds, toen ik als twaalfjarige jarig meisje wachtte op de eerste tekenen van leven van de door mij gezaaide sterrenkers.

@ Sophie Dijkgraaff 

Wij maken op deze website gebruik van cookies. Een cookie is een eenvoudig klein bestandje dat met pagina’s van deze website wordt meegestuurd en door uw browser op uw harde schrijf van uw computer wordt opgeslagen.