Nina is al jaren mijn vriendin. We zijn zo hecht dat het voelt alsof we zussen zijn. We gaan naar de sauna, gaan weekendjes weg, hebben elke week een gezellige meidenavond en liggen dubbel van het lachen terwijl we commentaar leveren op de deelnemers van programma's als Bed & Breakfast of First Dates. Naast mijn vriendin is Nina mijn maatje en wordfeudtegenstander.
Dat laatste is overigens niet altijd leuk. Wat begon als een potje Scrabble tijdens onze meidenavond, mondde na veel aandringen uit in Wordfeud op onze mobieltjes. "Kom op, doe mee! Het is echt leuk!" Sindsdien laat Nina me virtueel alle hoeken van de kamer zien. Want legt zij het ene na het andere lange ingewikkelde en veel puntenopleverende woord neer, ik word achtervolgd door een lettertrol die me altijd de Q, X en Y toebedeelt. En hoewel ik prima tegen mijn verlies kan, verdenk ik mijn vriendin er soms van dat ze stiekem de wordfeudwoordengenerator gebruikt. Als ik dat vraag is het antwoord natuurlijk ontkennend. Dat spreekt vanzelf.
Afgelopen week beleefde ik iets buitengewoons! De lettertrol van Wordfeud leek wel op koffiepauze. Plotseling verschenen er allemaal handige letters op mijn scherm, waarmee ik het ene na het andere woord op het bord kon gooien. Ik voelde me euforisch, een wordfeudkoningin! Tot de harde realiteit van een volgende nederlaag me weer met beide benen op de grond zette. Na het gewonnen potje was de koffiepauze van de lettertrol voorbij. Ik moest mijn zoveelste nederlaag met lede ogen aanzien. "Je hebt verloren!" Het uitroepteken leek bijna te dansen van vreugde. Waarschijnlijk denk je nu, waarom stop je niet? Ondanks al mijn geklaag is het juist die voortdurende uitdaging om met het herschikken van letters toch weer een woord te vormen. Vooral als ik een combinatie neerleg waarvan ik denk: dat bestaat vast niet, en het toch wordt goedgekeurd, bevind ik me even in een gelukzalige roes. Dat is wat Wordfeud zo verslavend maakt!
Terwijl ik deze woorden intik, klaar om iets te bedenken met de letterbrij die het bordspel me heeft voorgeschoteld, doemt een oude spreuk op in mijn gedachten – een wijsheid die mijn moeder vaak herhaalde: "Ongelukkig in het spel, gelukkig in de liefde!" Met een vriendin als Nina kom ik dat laatste zeker niet tekort!
© Sophie Dijkgraaff