Luister jij ook naar de Top 2000? Het is voor mij ieder jaar een muzikale reis door de tijd. Van dat iconische Bob Dylan-concert in Ahoy tot legendarische shows in De Kuip van David Bowie, The Rolling Stones, U2 en Bruce Springsteen – ze komen allemaal voorbij, elk met zijn eigen herinneringen. Toen gaven ze alles op het podium, vol energie en enthousiasme. En hoewel Mick Jagger en The Boss nu ouder zijn, geven ze nog steeds een geweldige show. Als ik later zo fit oud mag worden, teken ik ervoor!
Muziek verandert dat zie ik terug in de singletjes van mijn ouders. Hun oude vinyl ligt veilig opgeborgen in een zwart koffertje, ooit gekocht door mijn vader om zijn schatten te bewaren. Af en toe pak ik zijn verzameling en laat ik de plaatjes door mijn handen glijden. Met een glimlach lees ik artiestennamen en titels van liedjes die voor mijn tijd populair waren. Eén plaatje krijgt altijd een rondje op de draaitafel: Is het waar opalief, een duet van Godert van Colmjon en Jan Lamaire. Met een onschuldige jongensstem stelt Godert talloze vragen aan opa Jan, in keurig Hollands, à la Heintje. Het nummer neemt me mee naar mijn geboortestraat in de vroege jaren zestig, toen mannen op zaterdag hun auto’s wasten en vrouwen de stoep schrobden met chloorwater. Mijn ouders deden dat ook.
Het eerste singletje dat ik van mijn zakgeld kocht, was Dancing Queen van ABBA, tijdens een werkweek in Ermelo. Pas thuis in Rotterdam ontdekte ik dat het vinyl zich prima aan de titel had aangepast: de naald gleed zonder moeite van groef één naar het einde. Ruilen was geen optie, want Ermelo lag ver weg. Toch heb ik het plaatje bewaard, als souvenir. Het staat nu naast het zwarte koffertje in een rij andere singles van mezelf. Als Dancing Queen dit jaar weer voorbij komt in de Top 2000, zie ik mezelf weer door de bossen van Ermelo struinen. En wie weet, doe ik dan wel een dansje – alsof ik zelf weer die jonge ‘Dancing Queen’ ben.
© Sophie Dijkgraaff