Dagdromen

Het matige weer van de afgelopen week heeft me zin gegeven om naar het buitenland te gaan. Aangezien de vakantie nog even duurt, heb ik een stapel boeken van Frances Mayes op mijn eettafel liggen. Haar prachtige verhalen over haar leven in Italië laten me spontaan dromen van een eigen casa dei sogni, een droomhuis, in pizzaland.

Na twee boeken met Mayes door Italië gezworven te hebben, verlaat ze in haar derde boek, Een jaar in de wereld, haar geliefde Toscane om de rest van Europa te ontdekken. Ze bezoekt veel plekken die ik ken. In mijn fantasie wandel ik met haar over de boulevard van Playa del Ingles. Een paar pagina's verder sta ik naast haar terwijl ze vol bewondering de Piazza San Marco in Venetië beschrijft. Samen zien we vanaf een veerboot glimmende dolfijnruggen sierlijk uit de golven van het saffierblauwe water van de Adriatische Zee opduiken. Na twee dagen varen arriveren we in Griekenland, waar we het betoverende Nafplio ontdekken. Vanaf dat moment laat ik Mayes los en reis verder door mijn eigen herinneringen.

Via Loutraki, Korinthe en Xylokastro kom ik aan in Argos. In mijn herbeleving struin ik langs winkels, bewonder handgemaakte sieraden en producten gemaakt met olijfolie. Het beeld van een pleintje vol platanen met in het midden een bank waarop oudere mannen al pratend hun komboloi's, kralenkettingen, door hun vingers laten glijden, komt voorbij. Ineens bedenk ik me dat ik Argos bezocht tijdens de Griekse paasviering. Ik was diep onder de indruk toen ik aan het einde van Goede Vrijdag, een processie voorbij zag komen. Voorop een orkest, gevolgd door geestelijken, vrouwen met mirre en koorknapen met liturgische vaandels. Als laatste van de stoet werd de icoon van Christus, gewikkeld in linnen, gedragen in een met lichtsnoer en bloemen versierde Epitafios. Spontaan besloot ik de optocht te volgen naar de kerk. Eenmaal in het kerkportaal vergaapte ik me aan de rijke versiering en de tientallen wierookstokjes die de lucht parfumeerden met een zoet aroma. Halverwege de kerk zag ik hoe tientallen kerkbezoekers aanschoven in de rij voor een afbeelding van Maria met kind. Eén voor één kusten ze de glazen plaat die moeder en zoon beschermt. De mystieke sfeer maakte me nederig.

Zo reis ik, de verhalen van Mayes lezend, nog dagen door landen en steden. Als ik het boek sluit voel ik heimwee opkomen. Nog even mijmer ik verder over het verleden en verlang naar de komende zomervakantie en de reizen die gepland staan. Ik ben klaar om nieuwe herinneringen te maken!