Heb jij dat ook, dat je een onaangenaam karwei uitstelt tot je er echt niet meer omheen kunt? Ik kan werkelijk van alles verzinnen om een klus voor me uit te schuiven. Vandaag ging ik zelfs zo ver dat ik op de sociale media de poes van een voor mij onbekend persoon feliciteerde. Voordat je deze zin verkeerd opvat, ik was natuurlijk reuze blij dat Snoeziepoezie jarig was. Maar had ik het karweitje dat wachtte eindelijk aangepakt, dan waren mijn gelukwensen nooit bij de poes terechtgekomen.
Trouwens dat voor me uitschuiven is niet nieuw. Tijdens mijn schoolperiode verzon ik al smoesjes om het door mij zo gehate huiswerk zo lang mogelijk links te laten liggen. Vooral als het huiswerk de voorbereiding van een spreekbeurt betrof. Spreken voor een groep mensen was (en is) niet mijn favoriete bezigheid. Nachten van tevoren had ik angstdromen over wat er allemaal mis kon gaan. Dan stond ik zichtbaar zwetend tegenover twintig medeleerlingen zonder tekst of wist mijn brein ineens de juiste woorden niet meer te vinden. Overigens, dat laatste gebeurt ook in het echt. Iets in de spraakafdeling van mijn frontaalkwab werkt niet goed, vertelde mijn logopedist. Gelukkig heeft diezelfde kwab een oplossing gevonden. Voor niet gevonden woorden gooit dit deel van mijn hersens er spontaan een ander woord in. Zo wordt bijvoorbeeld een koekenpan plotsklaps een bloemkool. Het bijzondere is, tijdens het schrijven gebeuren deze woordenwisseltjes nooit.
De smoezen die ik tijdens mijn tienerjaren verzon om dingen uit te stellen tot straks, gaan vandaag de dag niet meer op. Toen kon ik nog spontaan mijn moeder helpen met ineens uiterst interessante huishoudelijke karweitjes of mijn vader met auto wassen. Tegenwoordig is internet een prima alternatief. Wil ik eindelijk aan een (uitgesteld) karweitje beginnen, schiet er altijd wel een vraag in mijn gedachten die Google moet oplossen. Daarnaast feliciteer ik dus jarige Snoezepoes en krijgen Pluizemuis, Kanjertje, Pollewop eveneens een pootje met ballon van mij. Ja, als je de ene je gelukwensen stuurt, kun je de ander niet overslaan toch?
Enfin, voor vandaag heeft Google weer de juiste oplossingen voorgeschoteld, zijn felicitaties uitgereikt en heb ik tussendoor ook nog even deze column geschreven. Geen getreuzel meer, op naar de strijkbout!
© Sophie Dijkgraaff