Het schrijven van deze columns vind ik leuk werk. Daarom ben ik ook zo blij met jou als lezer. Wat wel lastig is, elke week een nieuw onderwerp verzinnen. Daarom ligt er op mijn werktafel een papiertje met twee vragen: heb ik iets leuks meegemaakt? Was er iets waar ik me ontzettend over opgewonden heb?
Deze week had ik dat briefje niet nodig. Ondanks dat ik het griepvaccin eerder in mijn arm had laten spuiten kreeg ik … de griep. Vast een variant die nou net niet door de eerder ingespoten cocktail werd bestreden. En alle symptomen die het virus met zich meebrengt, mocht ik ervaren: spierpijn, koorts, koude rillingen, vermoeidheid, snotteren, keelpijn en geen trek in eten. Het enige wat goed ging was slapen. Echt, dagenlang deed ik de perfecte imitatie van een marmot. Kortom, de altijd doordravende ik kwam met gierende luchtwegen tot stilstand.
Nu bijna alle leed is geleden kan ik zeggen, ondanks alle lichamelijke misère was het best fijn even de wereld met al zijn problemen los te laten. Een paar dagen geen oorlogen, geen verkiezingen, geen klimaatcrisis, geen energiecrisis, geen prijsstijgingen. Het was zalig geen mening te hoeven vormen over dit of dat en ze ook niet van anderen te horen. Even niets 'moeten'. Dat laatste ervaar ik trouwens als een triomf. Tot voor kort leefde ik altijd met de woorden van mijn ouders: 'Kop ervoor en doorgaan.' Dit keer stond ik het mezelf toe onder het dekbed hele bossen om te kappen. Zo zie je maar, de spreuk: je bent nooit te oud om te leren, is gebaseerd op waarheid.
Intussen ben ik aan de beterende hand. Het dekbed is vervangen door een dekentje, het bed door de bank en mijn brein werkt weer op volle toeren. Zo heb ik besloten me wat vaker voor de buitenwereld af te sluiten, want een weekje zonder nieuws en gekissebis aan de talkshowtafels, waar ik uit nieuwsgierigheid altijd weer heen zapte, heeft me goed gedaan. Al mijn creatieve sappen stromen weer en ik voel me heerlijk ontspannen. Dat betekent overigens niet dat ik mijn marmottengedrag inruil voor die van de struisvogel. Je zult mijn mening vast nog eens lezen. Het betekent wel dat ik me meer ga focussen op de aangename zaken in het leven. Hopelijk kan ik dan de vraag heb ik nog wat leuks meegemaakt, vaak beantwoorden met: ja!
© Sophie Dijkgraaff